BIP Poradni

Propozycje ćwiczeń słuchowych, oddechowych

Propozycje ćwiczeń słuchowych, oddechowych, fonacyjnych i logorytmicznych dla dzieci w wieku przedszkolnym

Poradnia WałczPropozycje ćwiczeń słuchowych, oddechowych, fonacyjnych i logorytmicznych dla dzieci w wieku przedszkolnym

ĆWICZENIA ODDECHOWE – poprawiają wydolność oddechową, uczą kontroli wydychanego powietrza, wzmacniają i wydłużają fazę wydechową. Prowadzimy je przed posiłkiem lub przynajmniej godzinę po posiłku.

Ćwiczenia te rozpoczynamy od czyszczenia nosa (nawet nauki wydmuchiwania noska) i prowadzimy je tylko z dziećmi zdrowymi (bez infekcji górnych dróg oddechowych).

  1. Oddychanie nosem (usta zamknięte), następnie włączamy wydech ustami.
  2. Dmuchanie świecy.
  3. Puszczanie baniek mydlanych (kto zrobi jak największą) – wydech musi być wolny i długi.
  4. Dmuchanie przez słomkę na kulki papierowe, piłeczkę pingpongową (zabawa indywidualna i w parach).
  5. Oddychanie w pozycji leżącej z zabawką na brzuszku – nauka oddychania brzuszno-przeponowego.
  6. Chłodzenie gorącej zupy (dzieci układają rączki na kształt głębokiego talerza i dmuchają ciągłym strumieniem).
  7. Zabawa w zmarznięte ręce – dzieci chuchają na ręce )zabawa do wprowadzenia zawsze po powrocie za spaceru).
  8. Przenoszenie skrawków papieru za pomocą słomki.
  9. Naśladowanie śmiechu różnych osób (niski głos mężczyzny, ciepły głos kobiety, piskliwy dziewczynki).
  10. Zabawa w odwiedzanie Ziewolandii – dzieci jak najdłużej ziewają z szeroko otwartą buzią, wypowiadając aaaaa.
  11. Łączenie wdechu z unoszeniem rąk i wydechu z opuszczaniem i skłonem.

Ćwiczenia słuchowe

Poradnia Wałcz

  1. Identyfikowanie odgłosów dochodzących z otoczenia. Dzieci siedzą z zamkniętymi oczami i mówią to, co słyszą (np. śpiew ptaków za oknem, deszcz uderzający o parapet, rozmowy na korytarzu, skrzypienie podłogi itp.)
  2. Identyfikowanie dźwięków wydawanych przez nauczycielkę (np. darcie papieru, przelewanie wody, dzwonienie kluczami, szelest folii,); dzieci słuchają z zamkniętymi oczami.
  3. Stymulowanie słyszenia kierunkowego (szukanie zegarka, dzwoniącego budzika).
  4. Rozróżnianie odgłosów pojazdów.
  5. Zabawa Czyj to głos – dzieci siedzą z zamkniętymi oczami, nauczycielka wyznacza dziecko, które ma naśladować zmienionym głosem jakieś zwierzę. Pozostałe dzieci odgadują, kto mówi i kogo naśladuje.
  6. Odtwarzanie struktur rytmicznych. Prowadzący wystukuje określony rytm i prosi dzieci, by go powtórzyły. Dodatkowo można zaproponować, by ten sam rytm został powtórzony głośno, cicho, szybko i wolno.

Ćwiczenia słuchowe dla dzieci starszych:

  1. Wyróżnianie wyrazów w zdaniu.
  2. Wydzielanie sylab w wyrazach.
  3. Wyszukiwanie słów rozpoczynających się na podaną przez nauczyciela głoskę.
  4. Wydzielanie nagłosowych spółgłosek poprzez przedłużanie nagłosu.
  5. Powtarzanie paronimów: bułka-półka, domek-Tomek, kaczka-paczka, fale-sale, wije-wyje, murek-nurek, w lecie-w lesie, Basie-bazie, Kasia-kasza, itp.

Ćwiczenia fonacyjne

  1. Utrzymywanie jednostajnego dźwięku opartego na samogłosce, na jednym wydechu; wypowiadanie samogłosek wysoko, nisko.
  2. Ćwiczenia miękkiego nastawienia głosu - dzieci mruczą przez nos wypowiadając głoskę: m lub n, dotykając jednocześnie skrzydełek nosa;
    mmmmmm, nnnnnnnn, następnie dodajemy samogłoski:
    mmmma, mmmmo, mmmmu, ammmm, ommmmmm, ummmmmm.
  3. Mówienie szeptem. Mówienie niskim głosem mężczyzny, ochrypłym staruszka, piskliwym dziewczynki.
  4. Zabawa w echo – powtarzanie głosek, słów podanych przez nauczycielkę, np. Ela, Ola.
  5. Uzupełnianie usłyszanych tekstów poprzez naśladowanie odgłosów występujących w ich fragmentach, np. Ptasie radio, Lokomotywa.
  6. Liczenie wron bez ogona, liczenie do dziesięciu, wymienianie dni tygodnia, nazw miesięcy- na jednym wydechu.

Ćwiczenia logarytmiczne

  1. Nadajemy rytm wyliczankom, wypowiadamy je rytmicznie z klaskaniem, wytupywaniem, następnie tylko z kląskaniem, syczeniem, bzyczeniem, dmuchaniem itd.
    Ęk, pęk, balon pękł,
    A z balona wyszła wrona,
    Bardzo mądra i uczona.

    Pan Sobieski miał trzy pieski
    Czerwony, zielony, niebieski
    Raz, dwa, trzy,
    Po te pieski idziesz ty.

    Raz i dwa, raz i dwa,
    Pewna pani miała psa
    Trzy i cztery, trzy i cztery,
    Pies ten dziwne miał maniery,
    Pięć i sześć, pięć i sześć,
    Wcale lodów nie chciał jeść.
    Siedem, osiem, siedem, osiem,
    Wciąż o kości tylko prosił,
    Dziewięć, dziesięć, dziewięć, dziesięć
    Kto z was kości mu przyniesie?
    Może ja, a może ty,
    Licz od nowa: raz, dwa, trzy.
  2. Podawanie krótkiego rytmu przy wykorzystaniu np. klocków:

    X--- XX---X---XX itd.
    XXX---XX---XXX---XX itd.

    Dzieci odtwarzają tylko po usłyszeniu, zobaczeniu wzoru, następnie same zapisują rytm przy pomocy zabawek lub go rysują. Na koniec mogą zabawić się w wymyślanie rytmu dla kolegi, koleżanki.
  3. Wypowiadanie pojedynczego słowa lub całego zdania z odmienną intonacją: Jedziemy na zakupy )wyrażamy prośbę, rozkaz, pytanie, niechęć)

Ćwiczenia narządów mowy

Najpierw powinny być prowadzone przy kontroli wzrokowej przy użyciu lusterek.

  1. ĆWICZENIA WARG:
    • cmokanie,
    • parskanie,
    • masaż warg zębami,
    • wysuwanie warg w ryjek, następnie ich rozciąganie,
    • wypowiadanie bezgłośne samogłosek, ktoś inny musi odgadnąć o jaką głoskę chodzi.
  2. ĆWICZENIA POLICZKÓW
    • nadymanie policzków jak żaba,
    • wciąganie policzków,
    • przepychanie powietrza między policzkami.
  3. ĆWICZENIA JĘZYKA:
    • kląskanie,
    • rysowanie językiem na podniebieniu,
    • czyszczenie podniebienia językiem,
    • wypychanie policzków językiem,
    • liczenie zębów językiem,
    • mycie zębów językiem,
    • zwijanie języka w rurkę.

Języczek wędrowniczek

Prowadzący czyta opowiadanie i razem z dziećmi wykonuje odpowiednie ruchy języka.
Języczek wybrał się na spacer po buzi, by sprawdzić, co się w niej dzieje. Najpierw oblizuje górną i dolną wargę, dotyka do kącików ust. Potem przesuwa czubkiem po zębach)górnych i dolnych). Dotyka każdego ząbka, jakby chciał je policzyć. Próbuje oblizać górne i dolne dziąsła. Następnie unosi się do góry i przesuwa po podniebieniu od górnych zębów aż do gardła. Na koniec wędrówki języczek wraca do ust i kiwa nam na pożegnanie.

Poczęstunek

Uczestnicy rozmawiają o tym, co można jeść podczas balu i powtarzają po prowadzącym ruchy ilustrujące czynności warg, żuchwy i języka.

Agnieszka Kubryń-Pierzak