Poświęcaj dziecku czas: okazuj zainteresowanie dzieckiem i jego aktywnością; obdarzaj uwagą; słuchaj; rozmawiaj (zwracając na dziecko całą swoją uwagę); angażuj go w życie rodziny; pozwól samodzielnie wykonywać obowiązki i podejmować decyzje dotyczące własnej osoby, a także innych osób z rodziny;
Zaspokajaj wszystkie potrzeby dziecka: zarówno fizyczne jak i psychiczne (potrzebę bezpieczeństwa, bliskiego kontaktu, bezwarunkowej miłości, akceptacji, samodzielności, niezależności, przynależności, uznania społecznego, itd.);
Stosuj tzw. pozytywne wychowanie: dostrzegaj przede wszystkim pozytywne zachowania dziecka, wzmacniaj je poprzez obdarzanie dziecka uwagą, w momencie gdy jest grzeczne; chwal (zawsze konkretne zachowanie, nie ogólnie), nagradzaj ( najlepiej poprzez wspólne spędzanie z dzieckiem czasu, wykonywanie z nim jego ulubionych zajęć), rób z tego święto; pamiętaj, że czasami sukcesem dziecka (a także rodziców) jest zwyczajny brak negatywnego zachowania!!!
Jeżeli musisz karać rób to prawidłowo:
zanim ukarzesz dziecko spróbuj sam się uspokoić (zdenerwowany rodzic może być niesprawiedliwy i niekonsekwentny);
przed zastosowaniem kary daj dziecku ostrzeżenie;
stosuj kary bezpośrednio po nieprawidłowym zachowaniu i z odpowiednim komentarzem, tak żeby dziecko wiedziało, za co jest karane;
stosuj kary krótkie i łatwe do zrealizowania; tylko jedną karę na raz;
Unikaj wpajania dzieciom szkodliwych i destrukcyjnych dla ich psychicznego rozwoju przekonań typu:
"Nie mogę pozwolić sobie na negatywne emocje"
"Proszenie o pomoc i popełnianie błędów jest złe"
"Muszę być we wszystkim dobry"
"Jestem wart tyle, ile w życiu osiągnę"
"Wszyscy muszą mnie lubić"
Stawiaj dziecku jasne i zrozumiałe granice, bądź konsekwentny w ich przestrzeganiu.
Rodzice powinni uzgodnić i ujednolicić postawy i metody wychowawcze w stosunku do dzieci (tzw. jednolity front), nie może to być jednak na zasadzie walki rodziców z dziećmi;
Pamiętaj, że dziecko uczy się przede wszystkim przez naśladowanie: dawaj więc dziecku dobry przykład zachowania; unikaj sprzeczności między tym co mówisz, a tym co robisz ( to co robisz ma na dziecko większy wpływ niż to co mówisz!!!!!!);
Dostrzegaj trudności dziecka i rób wszystko, co w twojej mocy, żeby mu pomóc! Bądź obrońcą swojego dziecka!
Okazuj dziecku zaufanie i wiarę w jego możliwości, umożliwiaj mu, by mogło jak najczęsciej doświadczać sukcesów by kształtować w nim poczucie własnej wartości i pozytywną samoocenę!
Daj dziecku możliwość planowania: następnego dnia, tygodnia, wakacji, sposobu spędzania wolnego czasu, własnego zachowania, itd.;
Uśmiechaj się jak najczęściej, staraj się rozładowywać negatywne emocje – dzieciom bardzo udzielają się uczucia i nastroje rodziców!.
Staraj się nie dawać wciągać w kłótnię, targi i bezowocną dyskusję z dzieckiem, powiedz dziecku jasno i prosto, jakie zachowanie nie jest przez ciebie akceptowane